Heb je altijd wat te zeuren? Goede kans dat Huub van Mackelenbergh met een boog om je heen loopt. Bij mensen die kijken in kansen zou de trainer dat juist nooit doen.
Ik hoor het de laatste tijd steeds vaker. Het lijkt een nieuwe doelgroep te worden binnen het bedrijfsleven. Een groep die er altijd al is geweest, maar eigenlijk nooit verwend is met een eigen benaming. Een eigen titel. Een stroming. Waar je eigenlijk niet bij wil horen, maar waarbij je soms door je leeftijd met ‘gedwongen opname’ geconfronteerd wordt.
Ik heb het over ‘de fossielen’. De groep vastgeroeste, op hun pensioen wachtende, uitgebluste, initiatiefloze medewerkers die het allemaal wel prima vinden. Niet bereid zijn mee te veranderen. “Het zal mijn tijd wel duren.”
Zelf ben ik 49 lentes oud, en ik kan me niet voorstellen dat ik ooit wordt opgenomen in de ‘fossiele werkomgeving’. Ik hoop dat ik mezelf hiervoor kan behoeden. Het lijkt me een energie slurpende periode van mijn leven.
Futloos de werkdagen doorbrengen met in mijn hoofd de gedachte dat ik toch nog maar twee jaar moet; daardoor telt mijn bijdrage niet meer. Ik zou mezelf buiten de organisatie plaatsen. Terwijl een ervaren collega van enorme waarde kan zijn.
Kijken in kansen
Wat deze groep niet heeft meegekregen, is het feit dat ‘kijken in kansen’ veel meer energie geeft dan het ‘bij de pakken neerzitten’. Ik zou ze nog best een workshop of training willen geven waarbij dit thema centraal staat, maar ik vrees dat het verloren energie is. Terwijl het zo leuk kan zijn. Initiatief nemen, persoonlijk leiderschap, lef tonen, meedenken zonder verstand, keuzes maken zonder te verliezen, zeggen wat je denkt en vindt met behoud van relatie, persoonlijke profilering. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Wanneer je leert om in kansen te kijken, sta je er verbaasd over hoeveel mogelijkheden er eigenlijk zijn. Natuurlijk hoef je niet met elke kans iets te doen. Helemaal niet zelfs. Maar kies je pareltjes. Ga op avontuur en kijk wat het je kan opleveren. Geloof in het risico van succes in plaats van in het risico van falen.
Bijkomend voordeel van deze manier van naar het leven kijken, is dat je voor jezelf een stuk gezelliger wordt. Het levert je energie op in plaats van dat het je energie kost. Daarnaast ben je ook nog eens een stuk leuker voor de mensen in je omgeving.
Zelf loop ik weleens met een boogje om iemand heen die altijd wat te zeuren en te zaniken heeft. Dat doe ik nooit bij mensen met energie, ideeën, initiatief en een positieve kijk op het leven. Lang leve de kansenkijker. En het mooie is: kijken in kansen is geen talent, het is een keuze.
Bron: https://www.managementsupport.nl/20189/denk-je-in-problemen-of-ben-je-een-leuk-mens-voor-jezelf-en-je-omgeving?